Dyslexie is een cognitieve kracht, zegt sociaal wetenschapper Helen Taylor. Volgens haar heeft het de succesvolle evolutie van de mens mogelijk gemaakt.

Wie het heeft over dyslexie, heeft het meestal over een aandoening of op zijn minst een probleem. Maar dat is het helemaal niet. Het is geen aandoening of stoornis, maar een andere vorm van cognitie.”

Dyslexie mag zich dan uiten in leesproblemen, maar het was er lang voordat lezen en schrijven een algemeen gebruik werden. Dyslexie komt ook vrij veel voor: 5 tot 20 procent van een populatie is dyslectisch. En dat is over de hele wereld zo, in alle culturen zie je dat. Bovendien is dyslexie voor een groot deel genetisch en dus erfelijk bepaald.

Dat dyslectici bijzondere talenten kunnen hebben is duidelijk. Je vindt dyslectici onder beroemde wetenschappers, kunstenaars, architecten, ingenieurs. Er is een bekend verhaal van een man, Marc Rowe, die nauwelijks door zijn examens kwam, maar toch een beurs kreeg, en die nu een briljant chirurg is. En waarom is hij briljant? Omdat hij voor een operatie alle mogelijke manieren om die uit te voeren visualiseert. Dyslectici zijn goed in dat globale denken, het grote geheel zien.

Dat is een cognitieve kracht. En daar staat een cognitieve zwakte tegenover: oog voor detail, het hier en nu, de kleine lettertjes. Dyslectici zijn goed in exploratie, het verkennen van nieuwe mogelijkheden. Ze hebben ruimtelijk inzicht, kunnen abstract denken en zijn inventief.

Dyslexie is niet ontstaan omdat er iets misging, maar omdat er iets nodig was. De periode waarin de moderne mens zijn evolutie begon, zo’n 300.000 jaar geleden, was erg veranderlijk. Zo veranderlijk dat mensen die alleen maar goed waren in het exploiteren van bekend terrein moeilijk zouden overleven. In veranderlijke omstandigheden heb je exploratieve talenten nodig. En de individuele mens kan niet beide tegelijk zijn.

Taylor: “De vermogens van je brein zijn beperkt, en het kost energie als je als individu steeds moet wisselen van de ene strategie naar de andere. Het wordt op een gegeven moment voordeliger om te kiezen voor een bepaalde specialisatie, en te gaan samenwerken met specialisten in het andere domein. Specialisatie en samenwerken vergroten de capaciteiten van het brein door een collectief brein te scheppen.”

Dat klinkt logisch, maar wordt in de huidige samenleving niet erkent Het onderwijssysteem is vooral gericht op het opnemen van bestaande kennis volgens vastgestelde regels, en niet op het creatief verkennen van nieuwe mogelijkheden. Het onderwijssysteem is zo geworden, het is doorgeslagen naar de kant van kennisexploitatie. Dat maakt het voor dyslectici moeilijk hun talenten volledig te benutten. Je blijf je altijd de mindere voelen, dat is het nare.



Bij vermoedens van Dyslexie, taal- of rekenachterstanden hebben kinderen andere manieren nodig om de leerstof aangereikt te krijgen. En dat is wat ik doe!

Door het inzetten van hun eigen breinkracht met mijn hulp, ervaren de kinderen meteen succes en worden ze zelfverzekerder. Daarnaast ervaren de kinderen al snel een verbeterde concentratie in de klas.

Hoe gaan jullie het schooljaar starten? Met tegenzin of vol vertrouwen?

Bron: Dyslexie is geen aandoening, maar een evolutionaire kracht, zegt deze wetenschapper (demorgen.be)